معنی خراج سر - جستجوی لغت در جدول جو

خراج سر

لغت نامه دهخدا

متکبر، خودخواه، خودسر، مغرور، مست

(خَبَ سَ)

ده کوچکی است از دهستان لنگا شهرستان شهسوار. واقع در هفت هزارگزی عباس آباد. و دارای ده تن سکنه می باشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج سوم)

لغت نامه دهخدا

فرا سر

(فَ سَ)

بر سر. (آنندراج). گرد سر. گرداگرد سر:
بسکه از نرگس تو فتنه فزوده ست رواج
دامن فتنه چو دستار فرا سر پیچم.
ابونصر نصیرای بدخشانی (از آنندراج).
، زیر سر: همانجا خفتی بر زمین و بالش فرا سر نه. (تاریخ بیهقی). رجوع به فرا شود

لغت نامه دهخدا

تاج سر

(جِ سَ)

بزرگ. گرامی سرور. ارجمند:
چو تخت آرای شد طرف کلاهش
ز شادی تاج سر میخواند شاهش.
نظامی.
از پی آن گشت فلک تاج سر.
نظامی.
، تاج سر بودن. بزرگ و مافوق و سرور بودن:
کلاه سروریت کج مباد بر سر حسن
که زیب تخت و سزاوار ملک و تاج سری.
حافظ

لغت نامه دهخدا

خام سر

(سَ)

آنکه خیالات فاسد و اندیشه های تباه در سر داشته باشد. (آنندراج) ، نعت است مر کسی را که صاحب خیالات فاسد میباشد. چون: ’آدم خام سر چنین کند’

لغت نامه دهخدا

خان سر

(سَ)

ده کوچکی است از دهستان اشکور پایین بخش رودسر شهرستان لاهیجان. ناحیه ای است در 24 هزارگزی جنوب خاوری سی پل و 60 هزارگزی جنوب رودسر. این ده در منطقۀ کوهستانی قرار دارد وآب و هوای آن آب و هوای مناطق سردسیری است و دارای 30 تن سکنه میباشد. شغل اهالی گله داری است و زمستان ها به گیلان میروند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

خراجی سر

(خَ سَ)

خراج الرأس. خراج سر. سرانه. سرگزیت:
که باشدزبون خراجی سری
که همسر بود با بلنداختری.
نظامی

لغت نامه دهخدا

فراخ سر

(فَ سَ)

دهن گشاد از شیشه و مانند آن: در شیشه ای فراخ سر کنند و روز اندر آفتاب و شب اندر جای گرمی نهند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). رجوع به فراخ دهن شود

لغت نامه دهخدا

خرده سر

(خُ دَ / دِ سَ)

آنکه سر کوچک دارد. آنکه سر او بزرگ نیست. کوچک سر

لغت نامه دهخدا

خرج سفر

(خَ جِ سَ فَ)

خرج راه. پولی که برای مسافرت بحساب می آید:
تا بچهل سال که بالغ شود
خرج سفرهاش مبالغ شود.
نظامی

لغت نامه دهخدا

گران سر

(گِ سَ)

متکبر و مدمّغ. (از برهان). کنایه از جاهل و متکبر. (آنندراج) :
اگر خسیسی بر من گران سر است رواست
که او زمین کثیف است و من سماء سنا.
خاقانی.
، صاحب لشکر و سپاه انبوه که او را سپه سالار نیز خوانند. (برهان) ، مست. مخمور. (از آنندراج) :
در قصب سه دامنی آستئی دو برفشان
پای طرب سبک برآر ارچه ز می گران سری.
خاقانی.
شاه گران سر ز می خوش اثر
باد و مباداش گرانی بسر.
امیرخسرو (از آنندراج).
، غضبناک. خشمین. خشمن. رنجیده خاطر. آزرده خاطر:
شاه است گران سر ارچه رنجی
زین بندۀ جان گران ندیده ست.
خاقانی

متکبر و مُدمّغ. (از برهان). کنایه از جاهل و متکبر. (آنندراج) :
اگر خسیسی بر من گران سر است رواست
که او زمین کثیف است و من سماء سنا.
خاقانی.
، صاحب لشکر و سپاه انبوه که او را سپه سالار نیز خوانند. (برهان) ، مست. مخمور. (از آنندراج) :
در قصب سه دامنی آستئی دو برفشان
پای طرب سبک برآر ارچه ز می گران سری.
خاقانی.
شاه گران سر ز می خوش اثر
باد و مباداش گرانی بسر.
امیرخسرو (از آنندراج).
، غضبناک. خشمین. خشمن. رنجیده خاطر. آزرده خاطر:
شاه است گران سر ارچه رنجی
زین بندۀ جان گران ندیده ست.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

خراج آور

(بَ پَ وَ دَ / دِ)

آنکه خراج رساند. (از آنندراج). آنکه خراج برای حاکم برد. خراج دهنده. خراجگزار:
خراج آورش حاکم روم و ری
خراجش فرستاد کسری و کی.
نظامی

لغت نامه دهخدا

خراج مصر

(خَ جِ مِ)

کنایه از قند و شکر و نبات است، بوسه.

لغت نامه دهخدا

خارش سر

(رِ شِ سَ)

خارشی است که در سر پیدا میشود چنانکه صاحب او خواهد که کسی شپش سر او را جوید. صوره. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خراج خر

(خَ خَ)

آوازی که از گلوی مردم یا گلو فشرده برآید. (از آنندراج). شاید خراخر باشد. رجوع به خراخر در این لغت نامه شود

لغت نامه دهخدا

خراج گیر

(بَ رَ / رِ دَ / دِ)

عشّار. باژبان. (یادداشت بخط مؤلف). آنکه خراج گیرد. آنکه اخذ خراج کند

لغت نامه دهخدا

تاج سر

بزرگ، گرامی، سرور

فرهنگ لغت هوشیار

خرج سفر

هزینه راه

فرهنگ لغت هوشیار

فراخ سر

دهن گشاد (شیشه و مانند آن)

فرهنگ لغت هوشیار

گران سر

آنکه خود را برتر از دیگران داند متکبر مغرور: اگر خسیسی برمن گران سر است رواست که او زمین کثیف است و من سما سنا. (خاقانی)، صاحب سپاه انبوه سپهسالار، مست و مخمور: در قصب سه دامنی آستیی دو برفشان پای طرب سبک برآرا زچه زنی گرانسری. (خاقانی)، خشمگین غضبناک

فرهنگ لغت هوشیار